Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου και μία ώρα πριν ξεκινήσει η τελευταία παράσταση «Ο Συλλέκτης» για τη Χαλκίδα, βρισκόμαστε στην πρώτη σειρά της πλατείας ανάμεσα σε σκηνή και στις, προς το παρών, άδειες βελούδινες θέσεις του Θεάτρου Παπαδημητρίου. Ο Αργύρης Αγγέλου είναι μαζί μας σε μια ήρεμη κουβέντα για το τι αισθάνθηκε αυτές τις 3 εβδομάδες που πέρασαν !
h.gr.: Πρώτα από όλα να σε ευχαριστήσουμε γι αυτή την κουβέντα
Α.Α.: Εγώ σας ευχαριστώ !
h.gr: Δεν θα σε ρωτήσω για τα παλιά, θα σε ρωτήσω πως νιώθεις γι’ αυτές τις 3 βδομάδες που είσαι εδώ και έχεις ανέβει στη σκηνή σαν επαγγελματίας ηθοποιός
Α.Α.: Νομίζω πως είναι η πρεμιέρα που είχα το περισσότερο άγχος τα τελευταία χρόνια. Έχω κάνει γύρω στις 20 – 25 πρεμιέρες και τόσο άγχος όσο είχα εδώ, το ζήσατε κιόλας, δε νομίζω ότι έχει υπάρξει. Είναι ωραίο να γυρνάς στον τόπο σου, είναι ωραίο να γυρνάς στις ρίζες σου, είναι ωραίο να κάνεις κάτι για τον τόπο σου. Είναι ένα όνειρο που είχα όλα αυτά τα χρόνια κι έψαχνα να βρω τον τρόπο να πραγματοποιηθεί, όπου τελικά άργησε να γίνει γιατί ήταν να γίνει με τις καλύτερες προϋποθέσεις και ήταν αυτές που μας συνέβησαν
h.gr: Πως έγινε λοιπόν ?
Α.Α: Συναντηθήκαμε μετά από πολλά χρόνια με το Γιάννη Κατσάνο την ημέρα Θεάτρου, που έγινε και η παρουσίαση του καλοκαιρινού προγράμματος του φεστιβάλ, στο Συνεδριακό Κέντρο. Με κάλεσε ο Γιάννης κι εκεί μεταξύ σοβαρού και αστείου , δημόσια και μπροστά στους δημοσιογράφους, μου λέει, θα ξαναερχόσουν να κάνεις κάτι ? Και του λέω, εννοείτε!
Όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα κενό από υποχρεώσεις στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, λέω αν δεν γίνει τώρα δε θα γίνει ποτέ. Κάπου εκεί το καλοκαίρι μίλησα με τον Αλέξανδρο Κοέν, που ήμαστε φίλοι από τη σχολή, και του λέω πάμε να κάνουμε κάτι στη Χαλκίδα? Και μου λέει φύγαμε. Μετά πήραμε την Ιωάννα η οποία μου λέει είμαι κι εγώ από Εύβοια.
Σαν να κούμπωσε όλο αβίαστα και ακούραστα , κι έγινε χωρίς να το καταλάβουμε. Σήμερα λέγαμε με τον Αλέξανδρο ότι έχουν περάσει μόνο δυόμιση μήνες από την ημέρα που αρχίσαμε πρόβες. Δεν καταλάβαμε πότε στήθηκε, πότε έγινε , πότε ήρθαμε, πότε παίξαμε , πότε τελειώσαμε. Μου φαίνεται αδιανόητο το πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος.
h.gr.: Και γιατί το συλλέκτη και όχι μια κωμωδία?
Α.Α.: Δεν ήταν εύκολο να βρούμε έργο γιατί είχαμε αποφασίσει ότι θέλαμε ένα έργο με δυο πρόσωπα. Και πρακτικά λόγο κόστους και να είμαστε πιο ευέλικτοι. Το να ήμασταν πέντε ηθοποιοί, να συντονιστούν , να έρθουν εδώ , να μείνουν , να ταξιδέψουν , δεν είναι εύκολο.
Γιατί το συλλέκτη? Ψάξαμε για κωμωδίες, διαβάσαμε πάρα πολλά έργα. Διαβάσαμε πάνω από 25 έργα, σε ένα που είχαμε καταλήξει και που επιφυλασσόμαστε να το κάνουμε κάποια στιγμή με τον Αλέξανδρο γιατί το θέλουμε πάρα πολύ. Δεν βγάλαμε άκρη με τα δικαιώματα και αυτό θα μας καθυστερούσε και το plan b ήταν ο συλλέκτης γιατί ήταν ένα έργο που το ήξερα, μου άρεσε που πίστευα κι εγώ και ο Αλέξανδρος ότι μπορούμε να το κάνουμε.
Ήταν επικίνδυνο τόλμημα. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να έρθουμε με μια κωμωδία στην πατρίδα μου, να είναι ένα πιο εύπεπτο έργο. Το έχω κάνει, το ξέρω , δεν το υποτιμώ καθόλου, αλλά μέσα στα θέλω μου ήταν να κάνω και κάτι διαφορετικό από αυτά που με έχει συνηθίσει ο κόσμος, κι αν δεν το έκανα τώρα πότε θα το κάνω ? μου δινόταν η ευκαιρία να έρθω να το κάνω στον τόπο μου. Το αγαπούσα αυτό το έργο πολύ, το έχω δει σε ανεβάσματα , είναι ένα πολυπαιγμένο έργο στην Αθήνα. Είχε πολύ ενδιαφέρον και για εμάς υποκριτικά και για τον Αλέξανδρο σκηνοθετικά και σαν πρόταση να έρθουμε με ένα διαφορετικό από αυτό που μας έχει μάθει ο κόσμος εμένα και την Ιωάννα , από τις κωμωδίες στην τηλεόραση. Ήταν μεγάλο στοίχημα, εγώ δεν περίμενα την ανταπόκριση που είχε, ήταν συγκινητική.
h.gr.: Σήμερα είναι τελευταία παράσταση, τι είναι αυτό που πήρες από τον κόσμο?
Α.Α.: Πάρα πολύ αγάπη. Είδα κόσμο που είχα να δω χρόνια. Συμμαθητές , δασκάλους, ανθρώπους που ερχόντουσαν από το μαγαζί του μπαμπά μου, που με έκαναν να νιώσω σαν να μη πέρασε μια μέρα από τότε και είναι πολλά τα χρόνια.
h.gr.: Ένιωσες σαν στο σπίτι στου στη σκηνή?
Α.Α.: Ένιωσα σαν στο σπίτι μου γιατί αυτή η σκηνή του Θεάτρου Παπαδημητρίου είναι η πρώτη σκηνή που πάτησα στη ζωή μου και γι αυτό ήθελα να το κάνω. Επίσης πια μιλάνε και τα νούμερα. Το να σε έχουν δει 2.500 κόσμος για την εποχή μας είναι ένα πολύ εντυπωσιακό νούμερο. Νομίζω στη σκέψη κανενός δεν υπήρχε σαν ενδεχόμενο ένα τέτοιο νούμερο. Είναι συγκλονιστικό αυτό που καταφέραμε και αυτό φυσικά δεν είναι μόνο σε εμένα, στην Ιωάννα και τον Αλέξανδρο είναι και στα παιδιά εδώ στο Θέατρο Χαλκίδας, στο δήμο που βοήθησε , στους χορηγούς. Το πίστεψαν όλοι και τελικά αποδείχθηκε ότι καλώς έκαναν και το πίστεψαν .
h.gr.: Θα μας ξανάρθεις?
Α.Α.: Με μεγάλη χαρά!
h.gr.: Υπάρχει κάτι σε συζήτηση?
Α.Α.: Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα. Καταρχάς πιστεύω είναι ωραίο που αφήσαμε ένα στίγμα τώρα. Νομίζω ότι φτιάξαμε ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό γεγονός στη Χαλκίδα. Δεν είχε ξαναγίνει το να υπάρχει μια σταθερή παράσταση, σταθερές μέρες, ώρες και να ξέρει ο Χαλκιδέος ότι μπορεί να πάει να δει θέατρο. Θα ήθελα πάρα πολύ να το ξανακάνω , πάρα πολύ! Με κάτι τελείως διαφορετικό πάλι , θα ήταν πολύ ωραία.
Η παράσταση “Ο Συλλέκτης” μετά τη μεγάλη επιτυχία της Χαλκίδας ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη από τις 16 έως τις 25 Νοεμβρίου στο Θέατρο Αθήναιων, ευχόμαστε πολύ καλή επιτυχία στη Θεσσαλονίκη και αν είναι δυνατόν αυτές τις ερμηνείες να τις απολαύσουν κι άλλες πόλης !
