Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες
Ένα ταξίδι σε 12 διαφορετικά κράτη με μαρτυρίες και φωτογραφίες – Πώς βιώνουν οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη την κατάσταση καραντίνας και τι σκέφτονται για την επόμενη μέρα.
Η πανδημία του νέου κορονοϊού έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 194.000 ανθρώπους σε όλον τον κόσμο από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός στην Κίνα. Όλες οι ελπίδες είναι στραμμένες στις ιατρικές έρευνες που εντείνονται το τελευταίο διάστημα έτσι ώστε να είμαστε περισσότερο “θωρακισμένοι” για το επόμενο φθινόπωρο.
Την ίδια ώρα, οι περισσότερες χώρες του πλανήτη δείχνουν με αργά και σταθερά βήματα να “χαλαρώνουν” τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, ωστόσο η καραντίνα είναι κάτι που ενδέχεται να το βρούμε ξανά μπροστά μας.
Προσαρμοστήκαμε αναγκαστικά στις νέες συνθήκες εγκλεισμού, αναπτύξαμε νέες συνήθειες και ασχολίες, βρήκαμε τρόπο να μιλάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να δουλεύουμε, να αισιοδοξούμε, να περνάμε δημιουργικά το χρόνο μας. Για άλλους ήταν και είναι πιο εύκολο, για άλλους πιο δύσκολο. Το μόνο δεδομένο είναι πως ο πλανήτης ανέπτυξε κοινά βιώματα απ’ άκρη σε άκρη της γης, λόγω της πανδημίας.
Φτιάξτε καφέ, και ξεκινήστε το ταξίδι στον πλανήτη μαζί με τους ανθρώπους που μας βάζουν στα σπίτια και στο μυαλό τους!
Regula – Βέρνη, Ελβετία
Εργάζομαι ως ανθρωπολόγος και ιστορικός τέχνης. Έχω περάσει χρόνο στην Ανατολική και Δυτική Αφρική ερευνώντας την σύγχρονη Αφρικανική τέχνη. Το 2006 έβγαλα βιβλίο για τα εικονιστικά φέρετρα των Ga. Tον μισό χρόνο τον περνάω στην Αφρική και κυρίως στην Γκάνα και τον υπόλοιπο μισό στην Ελβετία.
Η Ελβετία πέρασε σε καραντίνα στις 13 Μαρτίου. Είναι πιο ήπια εδώ τα πράγματα, επομένως μας επιτρέπουν ακόμα να βγαίνουμε για τρέξιμο κοντά στην οικία μας ή για περπάτημα, αρκεί να μην μαζεύονται πολλά άτομα. Με ηρεμεί η όλη διαδικασία και συνειδητοποιώ ότι μου δίνεται χρόνος να κάνω πράγματα που δεν θα έκανα υπό κανονικές συνθήκες. Εξερευνώ τη γειτονιά που, που δεν το έχω κάνει ποτέ, ανακαλύπτω πράγματα που δεν είχα προσέξει στο παρελθόν. Για παράδειγμα στο πίσω μέρος του σπιτιού μου είδα μόλις ότι κάτι γείτονες απέκτησαν λάμα, δεν χρειάζεται καν να πάω μέχρι το Περού. Επίσης, έχω επιτέλους χρόνο να ασχοληθώ με τις φωτογραφίες που και να τραβήξω νέες εδώ στην Βέρνη.
Το πιο δύσκολο κομμάτι θα έλεγα ότι είναι το ότι δεν μπορώ να επισκεφτώ τους γονείς μου, μιας και είναι μεγάλης ηλικίας και δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν κουβαλάω τον ιό. Επικοινωνώ μαζί τους τηλεφωνικά. Οι φίλοι μου είναι σαν και εμένα, αποφεύγουν τις συναντήσεις και παραμένουν με τους συζύγους ή τις οικογένειές τους. Η κολλητή μου μάλιστα δουλεύει σε γηροκομείο και ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που μου ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούμε να ερχόμαστε σε επαφή πια, για να μην ρισκάρει τον μεταδώσει σε όσους είναι εκεί.
Έχω συνηθίσει να είμαι ανεξάρτητη και να κρατάω ένα πρόγραμμα, αλλιώς είναι εύκολο να τρελαθεί κανείς. Ξυπνάω ως συνήθως στις 6-7 το πρωί, διαβάζω εφημερίδα, κοιτάω πράγματα online, απαντάω σε μέιλ, γύρω στις 9 πηγαίνω για βόλτα με την φωτογραφική μου μηχανή και επιστρεφω στις 12, κάνω ένα διάλειμμα να φάω και μετά χάνομαι στην επεξεργασία των φωτογραφιών μου μέχρι το απόγευμα.
Ίσως η κυβέρνηση να πρέπει να περάσει σε πιο αυστηρά μέτρα. Τα σαββατοκύριακα είναι γεμάτοι οι δρόμοι, ειδικά αν τύχει να έχει καλό καιρό. Γι’ αυτό και προτιμώ να βγαίνω τις καθημερινές, αποφεύγοντας έτσι τον πολύ συνωστισμό. Συμβουλεύω τον κόσμο να το πάρει στα σοβαρά, να αποδεχτούν και να ακολουθήσουν τους κανόνες. Δεν θέλω να κάνω τον αστυνόμο και να λέω στους ηλικιωμένους που είναι έξω να πάνε σπίτι, ο καθένας πρέπει να έχει επίγνωση των ορίων του. Γνωρίζω, όμως, από τους δικούς μου γονείς ότι χρειάστηκε να τους πω πολλαπλές φορές να μην πηγαίνουν σε μαγαζιά και να μένουν μέσα, μέχρι να το καταλάβουν. Στην αρχή δεν το έπαιρναν στα σοβαρά. Η μητέρα μου συγκεκριμένα λατρεύει να πηγαίνει στο σουπερμάρκετ και είχε την αυτοπεποιθηση ότι θα τα κατάφερνε, μέχρι που έπρεπε να της πω ότι θα την φωτογράφιζε κανείς με το κινητό αν συνέχιζε.
Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την απαγόρευση είναι να πάω σε ένα καλό εστιατόριο με τους φίλους μου, αυτό θα το απολαύσω ιδιαίτερα.
Φάνης – Γλασκώβη, Σκωτία
Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μένω στην Σκωτία. Τους πρώτους μισούς μήνες στο Εδιμβούργο και τους υπολοίπους στην Γλασκώβη. Ξεκίνησα την αυτοαπομόνωση στις 23 Μαρτίου, 3 μέρες μετά το επίσημο lockdown. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο για όλους στη Σκωτία να συμμορφωθούν καθώς βγήκαμε από ένα μήνα με 3 σερί καταιγίδες, και η έξαρση του κορονοϊού συνέπεσε με ένα πρωτοφανές 20ήμερο καλοκαιρίας.
Οι πρακτικές συνέπειες της απομόνωσης ήταν οι πιο ουσιώδεις, καθώς είχα ξεκινήσει σε νέα δουλειά πρόσφατα ως μάρκετινγκ μάνατζερ και ήμουν ακόμη σε δοκιμαστική περίοδο, που είναι πολύ πιο εύκολο να απολυθείς. Όταν ανακοινώθηκε το lockdown, μολονότι το είδος της δουλειάς μου μπορεί να γίνει και από το σπίτι, και ενώ υπήρχε κυβερνητική πρόβλεψη για αναστολή εργασίας και πληρωμή του 80% του ώστε να μην υπάρξουν απολύσεις, η εταιρεία που δούλευα όπως και πολλές ακόμη επέλεξαν την απλούστερη λύση της απόλυσης.
Όσον αφορά στο ψυχολογικό και κοινωνικό κομμάτι της καραντίνας προσωπικά δεν με έχει επηρεάσει τόσο. Κόπηκε η εβδομαδιαία συνάντηση που είχαμε με ένα γκρουπ επιτραπεζίων και η πάμπ 1-2 φορές τη βδομάδα, αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Παρόλα αυτά βγαίνω κανονικά έξω για ποδήλατο, βόλτες σε κάποιο κοντινό πάρκο για διάβασμα, άραγμα στον εξαιρετικό (ακόμη) καιρό, και κοινωνικοποίηση στα Σούπερ Μάρκετ. Κατά μία έννοια το σουπερμάρκετ έχει ξαναπάρει θέση αρχαίας αγοράς με τον κόσμο να συναντιέται και να συζητάει πλέον εκεί.
Στο μεσοδιάστημα, λόγω της ξενιτιάς, ούτως ή άλλως με φίλους και οικογένεια πίσω στην Ελλάδα μιλούσαμε είτε Skype / Messenger κλήσεις είτε μέσω WhatsApp, οπότε απλώς πρόσθεσα σε αυτό τον τύπο επικοινωνίας και κάποιους ντόπιους φίλους. Γενικά η όλη κατάσταση είναι μια τέλεια ευκαιρία για λίγο λούφα χωρίς τύψεις. Ευκαιρία για catching up σε σειρές, βίντεο, παιχνίδια, και βιβλία που ήθελα να διαβάσω τόσο καιρό. Αν δεν γινόταν καραντίνα δεν θα είχα ποτέ χρόνο να διαβάσω την Οδύσσεια σε μετάφραση της Έμιλυ Γουίλσον.
Από την άλλη, υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου ένα μικρό άγχος για το που πάμε μετά από εδώ, καθώς και κάποια ανασφάλεια για το όλο οικονομικό σύστημα που με μια τέτοια κρίση φαίνεται να καταρρέει συθέμελα. Παρότι η Σκωτσέζικη Κυβέρνηση έχει την εμπιστοσύνη μου, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την αγγλική, καθώς ο Μπόρις αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αφήνοντας τον Ρίσι Σουνάκ να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Στην Σκωτία η υπακοή στην επιβεβλημένη καραντίνα είναι πολύ περιορισμένη. Ο καιρός σίγουρα δεν βοηθάει που είναι σερί λιακάδες, αλλά βλέπεις συνεχώς κόσμο στα πάρκα, στους δρόμους, και είναι λες και όλοι θέλουν απεγνωσμένα να κάνουν τη γυμναστική τους έξω πλέον. Στη γειτονιά μου το ΠΣΚ του καθολικού Πάσχα ήταν όλο μαζώξεις στους κήπους (σουβλίζαν Χάγκις;) με τις 12άδες μπύρες πεταμένες στα γρασίδια.
Δεν έχω κάποια συμβουλή για τον κόσμο. Ίσως να μην ακούνε «συμβουλές» ή θεωρίες που βρίσκουν στο διαδίκτυο;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την άρση της καραντίνας είναι και το τελευταίο που έκανα το βράδυ πριν την επιβολή της Καραντίνας – να βγω για μπύρες με τη Λώρα.
Omer & Esin – Χιούστον, Τέξας
Μεγαλώσαμε εγώ και η γυναίκα μου στην Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθαμε στο Χιούστον των ΗΠΑ το 2014. Είμαι μηχανικός σε βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εργάζομαι πλέον σε διεθνή εταιρεία, επομένως ήμασταν ενήμεροι για την πανδημία σε αρκετά αρχικό στάδιο, περίπου τον Γενάρη. Πήραμε τα κατάλληλα μέτρα, όπως η αποστασιοποίηση, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με την προσωπική υγιεινή. Τις τελευταίες 5 εβδομάδες δουλεύω από το σπίτι. Η Αμερική δεν πέρασε σε ολική απαγόρευση κυκλοφορίας μιας και είναι δύσκολη απόφαση να παρθεί για τόσο τεράστια έκταση, επομένως η κάθε πολιτεία όρισε τα δικά της μέτρα. Εδώ που βρίσκομαι (Χιούστον, Τέξας) μόνο οι βασικές επιχειρήσεις είναι ανοιχτές και οι αριθμοί των κρουσμάτων παραμένουν τρομακτικοί. Η πόλη πήρε έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα για να περιορίσει τον κόσμο που πήγαινε στα σούπερ μάρκετ, οπότε μας δίνεται ακόμα η δυνατότητα να βγαίνουμε για τις ανάγκες μας μία ή δύο φορές την εβδομάδα.
Το να έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άγνωστη ασθένεια, για αόριστο χρονικό διάστημα και γνωρίζοντας ότι οι πράξεις σου μπορούν να επιβαρύνουν τις ζωές άλλων είναι αρκετά αγχωτικό συναίσθημα. Επιπλέον, το να βλέπεις την παγκόσμια οικονομία να διαλύεται μέσα σε ελάχιστους μήνες αποτελεί άλλο εφιάλτη, πράγμα το οποίο με κάνει να νιώθω αρκετά απαισιόδοξος για το εγγύς μέλλον. Προσωπικά αισθάνομαι να είμαι λίγο υπερβολικός ακόμα και παρανοϊκός. Ακόμα και μετά από έναν απλό βήχα, το μυαλό μου αρχίζει να το επεξεργάζεται και αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό; Κόλλησα μήπως τον ιό; Είναι σύμπτωμα; Πώς κόλλησα; Πρέπει να δω αν έχω πυρετό.
Είμαι σε καραντίνα με την γυναίκα μου και πιστεύω ότι το αντιμετωπίζουμε καλά. Έχει τις δικές της δραστηριότητες και εγώ τις δικές μου, οπότε κράταμε τις προσωπικές μας ζώνες. Δεν έχουμε παιδιά οπότε είμαστε εντάξει, θεωρώ ότι είναι βασικό πρόβλημα όσων έχουν οικογένεια αυτή τη στιγμή. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του να κάθεσαι σπίτι, ενώ βρισκόμαστε ήδη μακριά από τις οικογένειές μας και από τους περισσότερους μας φίλους, οπότε η επικοινωνία μας ίσα ίσα που βελτιώθηκε. Κάνουμε βίντεο κλήσεις σχεδόν κάθε μέρα, μέχρι και πάρτι κάνουμε τα σαββατοκύριακα. Αλλά και πάλι, τίποτα δεν συγκρίνεται με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι. Ανυπομονώ πολύ να επισκεφτώ τους γονείς μου και να περάσω χρόνο μαζί τους. Μου έχει λείψει πολύ να ταξιδεύω ελεύθερα.
Η μεγαλύτερη αλλαγή για μένα είναι ότι δουλεύω από το σπίτι. Μιας και έχουν κλείσει τα γυμναστήρια δεν έχουμε δυνατότητα άσκησης, οπότε προσέχουμε παραπάνω την διατροφή μας.
Ασχολούμαι με την φωτογραφία και βρήκα την ευκαιρία να κοιτάξω σε βάθος τα φωτογραφικά μου αρχεία και να κάνω κάποιες εκτυπώσεις που ήθελα. Περνάω κυρίως τον χρόνο στο δωμάτιό μου, μπροστά από οθόνες και με ακουστικά, καθώς η γυναίκα μου ασχολείται με χειροτεχνίες και διαβάζει βιβλία σε άλλο δωμάτιο. Προσέχουμε πολύ τις καθημερινές μας δραστηριότητες, γράφοντας σε λίστα τις πραγματικές μας ανάγκες, και ψωνίζοντας όσα λιγότερα χρειαζόμαστε, κρατώντας τους εαυτούς μας καθαρούς μην ρισκάρωντας κάτι κλπ. Αυτή είναι και η βασικότερη αλλαγή, δράμε λίγο πιο οργανωμένα και υπεύθυνα.
Δεν πιστεύω ότι η όλη κατάσταση μου έχει προσφέρει κάτι ιδιαίτερα. Αρνητικά και θετικά σε διάφορες καταστάσεις έβρικαν πάντα οι ανθρώποι που ξέρουν να επεξηγούν τα πράγματα, οπότε θεωρώ ότι με αυτό το δυσάρεστο γεγονός έγινε απλά πιο αντιληπτό στον ευρύτερο κόσμο.
Μπορεί να ακουστώ λίγο ανορθόδοξος εδώ, αλλά το να εμπιστεύεσαι και να περιμένεις τα πάντα από την κυβέρνηση είναι απαίσια ιδέα. Ό,τι είναι καλύτερο για τους ανθρώπους μπορεί να διαχειριστεί μόνο από ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου την επιλογή και την αλλαγή της κυβέρνησης. Δεν πιστεύω ότι καμία κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένη για τόσο μεγάλη κρίση και προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Εκτός κάποιων απαράδεκτων και αξέχαστων αποφάσεων που είδαμε, η παγκόσμια ανταπόκριση στην κρίση είναι ανθρώπινη και αισιόδοξη. Αλλά και πάλι, ελπίζω να ξανασκεφτούν τα ετήσια μπάτζετ τους για μελλοντικά σενάρια και να λάβουν σημαντικές δράσεις για τα συστήματα υγείας και την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.
Θα πρότεινα να μείνετε σπίτι, μείνετε ασφαλείς, μείνετε όσο πιο καθαροί μπορείτε και μείνετε μακριά από τις όποιες τηλεοράσεις και ίντερνετ είναι γεμάτα αβέβαιες πληροφορίες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν είναι να προσέχουμε και να περιμένουμε μέχρι να τελειώσει. Αναμένουμε χαοτικές συνέπειες όταν όλο αυτό ξεκαθαριστεί, οπότε θα παραμείνουμε ψύχραιμοι για κάποιο καιρό μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Φτιάξτε μια κούπα με τσάι και διαβάστε ένα καλό βιβλίο, βοηθά πολύ.
Διαβάστε όλο το άρθρο και τι είπαν οι υπόλοιποι συνάνθρωποι μας στο news24.gr
