Έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στη σελίδα μας τον κο Γιάννη Κατσάνο, φιλόλογο και καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Χαλκίδας όπου θα μας μιλήσει για ένα νέο εγχείρημα στην πόλη μας το οποίο ονομάζεται Bio-Mechanical Festival.
h.gr: Πρώτη φορά φεστιβάλ στη Χαλκίδα, για αρχή θα ήθελα να μου πείτε πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα?
Γ.Κ.: Καταρχήν να διορθώσω δεν είναι πρώτη φορά φεστιβάλ, είναι είδη το Doc Festival ένα φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, υπάρχει στη πόλη μας και επί πολλά χρόνια έχει μια παρουσία νομίζω πολύ σημαντική, και δείχνει και την ανάγκη της πόλης για κάποια γεγονότα τα οποία θα αφορούν όλη την πόλη και θα μπορούν να απευθύνονται επίσης και σε ανθρώπους εκτός πόλης, η Χαλκίδα δηλαδή να γίνει ένα κέντρο το οποίο θα μαζεύει κόσμο για πολιτιστικού ενδιαφέροντος ζητήματα και θέματα.
Η ιδέα γεννήθηκε από την ανάγκη να σκύψουμε πάνω σε ένα χώρο στον οποίο επί πολλά χρόνια δεν του έχουν συμπεριφερθεί καλά, δηλαδή υπάρχει μια βίαιη δράση του ανθρώπου απέναντί του με αποτέλεσμα να έχει παραμορφωθεί τελείως το τοπίο, το οποίο είναι ένα τοπίο από την αρχαιότητα και είδη από την μυθολογία με την θυσία της Ιφιγένειας. Από εκεί λοιπόν ξεκινάμε και λέμε ότι αυτός ο χώρος πρέπει να ξαναβρεί το ανθρώπινο πρόσωπό του, πρέπει να γίνει χώρος πολιτιστικής λειτουργίας, χώρος ο οποίος θα ενώσει το παρελθόν του, δηλαδή τη θυσία της Ιφιγένειας και το ναό της Αυλιδείας Αρτέμιδος, με το παρόν του, με την ανάγκη της Χαλκίδας για πολιτιστικά γεγονότα με διάρκεια, σοβαρότητα που κυρίως απευθύνονται σε ένα κοινό νεανικό και το οποίο Φεστιβάλ καλεί επίσης και νέους ανθρώπους να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία.
h.gr: Τι σημαίνει Bio-Mechanical Festival και τι είναι?
Γ.Κ.: Ο τίτλος του Φεστιβάλ έχει διπλή σημασία η οποία είναι ανάλογη με το από πια γλώσσα ξεκινάει να το διαβάσει. Το Bio-Mechanical στα Ελληνικά είναι Βιομηχανικό αλλά στα Αγγλικά το Βιομηχανικό είναι industrial . Κατά συνέπεια είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στις ελληνικές λέξεις οι οποίες αλλάζουνε χρήση και σημασία στο εξωτερικό και αποκτούν διαφορετικό νόημα. Για μας το Bio-Mechanical σημαίνει Βιομηχανία, όντως στο χώρο είναι παρούσα μια βιομηχανία πολύ παρούσα θα μπορούσα να παρατηρήσω, και ως εκ τούτου Bio-Mechanical σχετίζεται για την ελληνική πρόσληψη με το βιομηχανικό, αλλά στα Αγγλικά έχουμε σπάσει κιόλας και τη λέξη σε Bio και Mechanical, στα Αγγλικά είναι δυο όροι το Bio είναι τα βιολογικά , όπως λέμε βιολογικά προϊόντα αυτά που δεν έχουν προσμίξεις με φυτοφάρμακα , και το Mechanical έχει να κάνει με τη μηχανική όπως λέμε στην Ελλάδα δηλαδή μια κίνηση η οποία διαθέτει ένα αυτοματισμό. Επομένως όταν λέμε Bio-Mechanical στα Αγγλικά εννοούμε αν θέλετε, χρησιμοποιείτε στην Ιατρική για τις κινήσεις των ανθρώπινων μελών δηλαδή για τις αρθρώσεις , πράγμα το οποίο έχει να κάνει και με το θέατρο, το χορό και με τη μουσική διότι το σώμα είναι αυτό το οποίο τραγουδάει ή βγάζει μουσική ή κάνει μουσική και είναι επίσης ένας τρόπος θεατρικός ενός μεγάλου Ρώσου καλλιτέχνη, οποίος δούλεψε μαζί με τον Στανισλάφσκι και ονομάζετε Μέγερχολντ, ο οποίο είχε επινοήσει μια μέθοδο διδασκαλίας του ηθοποιού και της είχε δώσει την ονομασία Βιο-Μηχανική μέθοδος , Bio-Mechanical Method. Από όλα αυτά λοιπόν, η απάντηση είναι ότι έχει πολλαπλές ερμηνείες και είναι εάν δείγμα ότι το φεστιβάλ δεν θέλει να απευθύνεται μόνο σε ένα περιορισμένο κοινό, ξεκινά από τη Χαλκίδα, διευρύνει τα όριά του στην Ελλάδα κι ευελπιστούμε ότι του χρόνου θα έχουμε και συμμετοχές από το εξωτερικό αν όλα πάνε καλά.
h.gr: Το λογότυπο του Φεστιβάλ είναι ένα πολύγωνο, πόσες πλευρές έχει το Φεστιβάλ και τι περιμένουμε να δούμε το καλοκαίρι?
Γ.Κ.: Το λογότυπο του Φεστιβάλ να πω είναι μια εξαιρετική ιδέα της Έστερ Λουκά. Έχει μια συμβολική, νομίζω θα το καταλάβει καλύτερα κανείς όταν θα δει το video που αναλύει περίπου την πορεία αυτού του σήματος. Πάντως είναι μια ορχήστρα δηλαδή ένας χώρος συγκέντρωσης ανθρώπων , πάνω στον οποίο πέφτει αυτός ο μετεωρίτης ο οποίος ζητάει να επανέλθει στον τόπο , το χώμα το οποίο έχει φύγει από το ανενεργό λατομείο και να πάει να κάνει τα αστικά τοπία της πόλης των ανθρώπων. Και είναι επίσης και ένας μετεωρίτης πολύπλευρος πράγμα το οποίο σημαίνει ότι το Φεστιβάλ προσπαθεί να είναι ανοιχτό, γι αυτό και οι επιλογές και ο τίτλος και η θεματικές, θέλουν να απευθυνθούν σε ανθρώπους διαφορετικών προελεύσεων και εθνικών και καλλιτεχνικών αλλά και να είναι ανοιχτοί επίσης και σε καινούργιες υβριδικές μορφές τέχνης, οι οποίες στην Ελλάδα υπάρχουν αλλά δεν έχουν ένα χώρο αναφοράς, ένα χώρο που να μπορούν να συγκεντρωθούν και να μαζευτούν, και τα νέα παιδιά τα οποία έχουν φοιτήσει στο εξωτερικό ή έχουν ζήσει φέρνουν και παράγουν τα ίδια στην Ελλάδα αυτές τις καινούργιες μορφές. Είναι κάτι το καινούργιο , το πολύπλευρο γι αυτό και ο μετεωρίτης αυτός που πέφτει στο χώρο έχει πολλές πλευρές.
h.gr: Οι δράσεις θα πραγματοποιηθούν μόνο στο χώρο του Θεάτρου Αυλιδείας Αρτέμιδος ή θα επεκταθεί και σε άλλα σημεία της πόλης?
Γ.Κ.: Καταρχήν να πω ότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έρθει ο κόσμος στο χώρο της Αυλιδείας Αρτέμιδος, στο πολιτιστικό χώρο, γι αυτό φέτος . Η Μαίρη Μουρσελλά παρακολουθεί και έχει μελετήσει την περιοχή, αυτό τον χώρο πολλά χρόνια και έχει κάνει είδη μια πρόταση την οποία παρουσιάσαμε και δημόσια, θέλουμε αυτός το χώρος να διαμορφωθεί να έχει πολλές λειτουργίες οι οποίες θα καταλήγουν στο χώρο του λατομείου που είναι το θέατρο το οποίο ευελπιστούμε κάποια στιγμή να γίνει και κάτι μονιμότερο . Επομένως αυτός είναι ο βασικός μας χώρος, εκτός από αυτόν ωστόσο θα έχουμε και ένα σημείο ή δυο σημεία αναφοράς στη πόλη της Χαλκίδας. Το πρώτο σημείο αναφοράς είναι το Κόκκινο Σπίτι, αν θέλετε το σήμα της Χαλκίδας, όπου εκεί θα γίνει μια έκθεση φωτογραφίας των μαθητών της σχολής Focus, η οποία θα έχει ως θεματική την επιστροφή της Ιφιγένειας . Ελεύθερα βέβαια χωρίς να κολλάει στον αρχαίο μύθο, εμπνέονται οι μαθητές να τραβήξουν κάποια φωτογραφία που σχετίζεται με το θέμα της Ιφιγένειας και το αίτημα να επιστρέψει πάλι από την βάρβαρη χώρα των Ταύρων στην Αυλίδα από όπου έφυγε.
h.gr: Παράλληλα είστε και καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θέατρο Χαλκίδας, ποια παράσταση ετοιμάζετε για φέτος το καλοκαίρι?
Γ.Κ.: Ετοιμάζουμε, και με 30 ακόμα συντελεστές , την επιστροφή της Ιφιγένειας από την χώρα των Ταύρων, κατά συνέπεια το έργο του Ευριπίδη «Η Ιφιγένεια στην χώρα των Ταύρων». Αφότου έφυγε η Ιφιγένεια από την Αυλίδα βρέθηκε στην χώρα της Ταυρικής, δηλαδή στην Κριμαία, και από εκεί την καλούμε κι εμείς οι Χαλκιδέοι αλλά και ο Ευριπίδης, την καλεί με κάποιον τρόπο ή την μεταφέρει στον τόπο καταγωγής της δηλαδή στην Ελλάδα. Με αυτό ασχολούμαστε και νομίζω ότι μέχρι στιγμής τα πράγματα πάνε αρκετά καλά γιατί όλοι έχουν όρεξη, δύναμη και αγάπη σε αυτό που κάνουν γιατί είμαστε άτομα που βρισκόμαστε και ευχαριστιόμαστε αυτό που κάνουμε.
h.gr: Η παράσταση είναι βασισμένη στο κείμενο ή μήπως θα θέλατε να μας αποκαλύψετε κάποια έκπληξη?
Γ.Κ.: Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο έχουν θέση το πώς σημαίνει αναβίωση του αρχαίου δράματος. Τώρα αναβίωση του αρχαίου δράματος με ένα τρόπο που γινόταν στην αρχαιότητα έχει μάλλον μουσειακό χαρακτήρα και δεν δίνει ζωντάνια σε ένα έργο που μπορεί να μιλήσει ακόμα και σήμερα γιατί ο Ευριπίδης, όπως θα δείτε και θα ακούσετε μέσα από το έργο αυτό έχει πάρα πολλές σκέψεις , φιλοσοφικές γύρω από τη ζωή του ανθρώπου, γύρω από τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, γύρω από τη σχέση των βαρβάρων με τους Έλληνες, έχει επίσης αυτό το εξαιρετικό ερώτημα, αν θέλετε για τις μέρες μας, το ποιος είναι τελικά βάρβαρος. Δηλαδή αν το θέσουμε αυτό , εάν θεωρούμε ότι η χώρα των Ταύρων είναι η χώρα των βαρβάρων και οι Έλληνες είναι οι πολιτισμένοι ο Ευριπίδης θέτει το ερώτημα , ποιος πολιτισμός όταν για χάρη μιας γυναίκας , της Ελένης, πνίγηκε στο αίμα για παράδειγμα η Τροία. Ο Ευριπίδης είναι και ένας οπαδός φιλοσοφικά της σοφιστικής βλέπει τα πράγματα με διπλή όψη, δειτά δηλαδή και αυτό του δίνει μια δυνατότητα να ερμηνευτεί επίσης σε κάθε εποχή αναλόγως το πώς το ερμηνεύει ο καθένας. Ως εκ τούτου καταλήγω και λέω ότι ναι, πρέπει για να το ανεβάσουμε το έργο αυτό σήμερα να κάνουμε κάποιες επεμβάσεις. Αυτό ονομάζεται δραματουργική επεξεργασία, είναι κάτι που έχει γίνει και κάτι που το έχετε δει στη Χαλκίδα επανειλημμένες φορές. Η Μαρία Βαρδάκα, η προηγούμενη καλλιτεχνική διευθύντρια που έφτασε το θέατρο σε μια ποιότητα, έπαιρνε τα έργα και προσπαθούσε να προσθέσει πράγματα να τα κάνει πιο καλά κατανοητά και να καθαρίσει το νόημα τους στη σημερινή εποχή για τον θεατή.
Θέλω ωστόσο να προσθέσω ότι για όλη αυτή την προσπάθεια υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αγωνίζονται, αγωνίζονταν και αγωνίζονται τώρα από τη θέση που βρίσκονται, καταρχήν είναι το διοικητικό συμβούλιο του Θεάτρου Χαλκίδας που με πολύ κούραση πραγματικά έχει αναλάβει αυτή τη προσπάθεια , τη στηρίζει και την προχωράει, όπως επίσης και πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μας, η καλλιτεχνική επιτροπή η οποία απαρτίζεται από εκπροσώπους πολιτιστικών φορέων της Χαλκίδας όπως είναι ο Κώστας Μίχαλος από το Εργαστήρι Τέχνης , ο Άρης Αράπογλου από την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, η Ροζίνα Κολώνια που είναι αρχαιολόγος πρώην διευθύντρια του μουσείου Δελφών από το χώρο της αρχαιολογίας, η Ευδοκία Ζέρβα που είναι εκπαιδευτικός και η οποία έχει συνεργαστεί και συνεργάζεται πάντα με το Θέατρο Χαλκίδας και είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Κώστας Κουρμπέτης μια σπουδαία μορφή της Χαλκίδας που αργότερα νομίζω θα του αναγνωρισθεί το μέγεθός του βέβαια που είναι ο διευθυντής του Μουσικού Γυμνασίου Χαλκίδας ο εμψυχωτής και αυτός που το έχει φτάσει σε ένα επίπεδο εξαιρετικό, είναι επίσης η Μαίρη Μουρσελλά αρχιτέκτων η οποία για μένα είναι η ψυχή αυτής της προσπάθειας στον πολιτιστικό χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος με κάθε φροντίδα, σκέψη και προσπαθεί να προχωρήσει και να βάλω τελευταία είναι η Ζωή Λιβανίου η οποία αυτή τη στιγμή είναι βουλευτής στην Ελληνική Βουλή αλλά χρόνια είναι συνδεδεμένο το όνομά της με την ιστορία του Θεάτρου Χαλκίδας η οποία είναι πάντα στο πλευρό μας, μας παραστέκεται και όπου χρειαστούμε βοήθεια προστρέχουμε σε αυτήν και την ευχαριστούμε.
Ευχαριστούμε στον κο Κατσάνο κι ευχόμαστε όλα να πάνε όπως τα έχουν ονειρευτεί. Ελπίζουμε εσείς οι αναγνώστες μας να πήρατε μια ιδέα για το τι θα δούμε φέτος το καλοκαίρι στην πόλη μας και αναμένουμε να το ζήσουμε !