Συζήτηση με τον φωτογράφο Αλκιβιάδη Τσιτσίγκο

Από τις 27/12 ξεκίνησε η έκθεση φωτογραφίας του Άλκη Τσιτσίγκου,  όπου κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της φωτογραφίας και με αρχή την πόλη που αγαπά , τη Χαλκίδα.
Εμείς τον συναντήσαμε την Τετάρτη το απογευματάκι μαζί με τους γλυκύτατους γονείς του, οι οποίοι είναι και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του όπως αναφέρει ο ίδιος,  στην αίθουσα Αριστοτέλη στο δημαρχείο. Ο πατέρας του Άλκη μας κέρασε ένα μοσχοβολιστό καφέ όπου η ζεστασιά του μαζί με το χαμόγελο του νέου φωτογράφου και τη διάθεσή του να μας εξηγήσει αλλά και να μάθει το πώς φαίνεται στο κοινό η  έκθεσή του μας έφερε στην παρακάτω κουβέντα!

“h.gr: Παρατηρούσα ότι υπάρχει ένας τριγωνικός προσανατολισμός στα έργα σου όλα ή υπάρχει ένα σημείο με οξεία κορυφή

A.T.: Με εντυπωσίασες τώρα με αυτό, είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείς στη φωτογραφία αλλά να σου πω την αλήθεια όταν βγάζω τη φωτογραφία δεν κάθομαι να υπολογίσω με ευθεία γραμμή ή με μέτρο, βγαίνει αυθόρμητα αν το θες. Κάποιες φορές θα κάτσω να υπολογίσω να δω τι μπορώ να βάλω μέσα στη φωτογραφία , πια γραμμή σε επίπεδα ας πούμε στην τελευταία πάνω από τον Αριστοτέλη θα δεις διαφορετικά επίπεδα χρώματος, σκιών.

h.gr: Ουσιαστικά λειτουργεί σαν τρισδιάστατη υφή χωρίς να φαίνεται αυτό

A.T.:Ναι και αυτό που είναι τρισδιάστατο και κάποιος μου ανέφερε ότι θέλει να  «αρπάξει το θυμάρι»  είναι πως όταν δεν ξεχνιέμαι πάντα θα βρω κάτι που θα ξεκινήσει στο μάτι και θα πάει, είναι αυτό που λένε στα αγγλικά το anchor που ξεκινάς κάτι στο folground , θα βρεις κάτι και θα σε οδηγήσει αλλά όχι σε όλες τις φωτογραφίες. Για παράδειγμα στην ολική έκλειψη δεν μπορείς να έχεις κάποιο anchor γιατί είναι η ολική έκλειψη του ηλίου.

h.gr: Πάντως κάποιος παρατήρησε και τρία τρίγωνα

Α.Τ.: Τρία?? Θέλω να σου πω ότι υπάρχουν τεχνικές όπως σε αυτή τη φωτογραφία το anchor για μένα είναι ότι ξεκινά από τα σκαλιά και πηγαίνει και το μάτι οδηγεί. Προσπαθώ πάντα να έχω κάτι που θα ξεκινά το μάτι σου και θα πηγαίνει στη φωτογραφία και παράλληλα υπάρχουν και οι γραμμές.

h.gr: Θέλεις τη βάση σου και να το ανοίγεις μετά.

Α.Τ.: Ακριβώς.

h.gr: Πάντως μοιάζεις παιδί της φύσης

Α.Τ.: Είμαι παιδί της φύσης και γι αυτό θα δεις πολλά βουνά και πολλά τοπία.

h.gr: Και ακόμη και στα αστικά τοπία μέσα έχεις προσπαθήσει να κρατήσεις το στοιχείο το φυσικό, δηλαδή είτε θα έχεις νερό είτε θα έχεις το δεντράκι, το πάρκο, κάτι που να δηλώνει τη σχέση σου αυτή.

Α.Τ.: Ναι , σε κάποια το κάνω επίτηδες, ότι θέλω να έχω τη φύση, σε κάποια μου βγαίνει αυθόρμητα και ίσως είναι αυτό που λες ότι είμαι παιδί της φύσης, άλλωστε φαίνεται από τα βουνά και τα δάση και μου βγαίνει αυθόρμητα, κάτι το οποίο το έχει και η οικογένεια. Να φανταστείς κάνω ένα διάλλειμα από το Λονδίνο να πάω στη Μπρατισλάβα για να βρεθώ κοντά στα βουνά γιατί θέλω φύση.

h.gr: Οπότε είσαι τύπος που παίρνει τα βουνά!

Α.Τ.: Κανονικά και με τρέλα μερικές φορές. Είναι για παράδειγμα μια φωτογραφία όπου οι γραμμές είναι εσκεμμένες και από όπου ξεκίνησε και το τρίγωνο.

h.gr: Σε σχέση με το χρώμα πάντως είσαι φωτεινός τύπος

A.T.: Είμαι? Γιατί εγώ νόμιζα ότι κάνω πολλές σκιές !

h.gr: Έχει σημασία αν η σκιά προσδίδει από πίσω κάτι σε αισιόδοξη άποψη ή αν αυτό που σου δίνει είναι κάτι σκοτεινό, δηλαδή ότι σκίαση και να έχεις και στα βουνά, κρύβει από πίσω κάτι σαν φως.  Να στο πω αλλιώς, εμένα μου βγάζει ότι η σκιά σου σε οδηγεί στο φως όχι ένα φως που το κρύβεις.

Α.Τ.: Τις σκιές  μου τις αφήνω στον αποδέκτη, να ψάξει τι είναι πίσω από τη σκιά. Το κάνω έτσι μερικές φορές , αλλά σε κάποια άλλα θα δώσω εκεί που είναι φουλ σκιά το έχω αφήσει επίτηδες.

h.gr:  Και παρόλα αυτά είναι αισιόδοξη η διάθεση που κρύβει πίσω

Α.Τ.:  Χαίρομαι που φαίνεται έτσι , δεν είμαι ένας σκοτεινός τύπος !

h.gr: Αν αυτό που ήθελες ήταν να μας ταξιδέψεις απ’ άκρη σε άκρη το κατάφερες! Και ξέρεις τι άλλο παρατηρώ βλέποντας γύρω τις φωτογραφίες? Ότι όλη η γη όπου και να είσαι είναι το ίδιο πράγμα και το μόνο που αλλάζει είναι η διάθεσή μας. Η κάθε φωτογραφία σου έχει να κάνει με τη διάθεσή σου?

Α.Τ.: Ναι , και όλα έχουν μια ιστορία. Ναι μεν έχω κάποια σχόλια τώρα αλλά, αυτό που θα ακουστεί είναι λίγο περίεργο , οι ιστορίες όπως είχα γράψει  στο instagram και στο Facebook είναι στα αγγλικά. Κάποιες φορές αν μεταφράσω τα αγγλικά στα ελληνικά χάνει την ουσία οπότε θα έπρεπε να το αλλάξω λίγο αλλά παρόλα αυτά έχει το ίδιο νόημα ανάλογα με το τι ιστορία έχει. Κάθε φορά, και αυτό θέλω να κάνω με τη φωτογραφία, ότι υπάρχει μια ιστορία και προφανώς σε κάποιος που θα τι δει δεν θα ξέρει την ιστορία και αλλάζει το πώς βλέπεις τη φωτογραφία με το που θα ακούσεις την ιστορία.

h.gr: Το νόημα όμως της τέχνης είναι να βρεις το τι θέλει να πει ο ποιητής ή τη θέλει να προσλάβει το παραλήπτης?

Α.Τ.: Τι θέλει να προσλάβει ο παραλήπτης. Θέλω να ακούσω τη γνώμη του παραλήπτη, γιατί το να βρει τι σκέφτομαι εγώ εκείνη τη στιγμή ούτε εγώ δεν το θυμάμαι μετά από κάποιο διάστημα, που η αλήθεια είναι ότι δεν τα ξεχνάς. Υπάρχουν φωτογραφίες που μου θυμίζουν πως ήμουν και τι σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή και τι φως ήταν και τι ώρα ήταν.

h.gr: Έχει να κάνει με τη γωνία του φωτός λογικά.

Α.Τ.: Με τη γωνία και το χρώμα του φωτός.

h.gr: Έχεις κάποιο αγαπημένο σημείο να φωτογραφίζεις?

Α.Τ.: Τα βουνά! Είναι και το πώς το αντιμετωπίζω το συγκεκριμένο τοπίο, τα βουνά με ηρεμούν. Την Κυριακή ήμουν στη Δίρφυ, στο καταφύγιο και είχε χιόνια, δυστυχώς δεν μπόρεσα να έχω αυτές τις φωτογραφίες γιατί είχα είδη εκτυπώσει αλλά είναι η αίσθηση με το που θα δω, ακόμα και σε ένα σημείο του που δεν έχουν ξεκινήσει τα βουνά σε μια φωτογραφία στις Άλπεις στο δρόμο προς το καταφύγιο που είναι ακόμα πεδιάδα.  Μου βγάζει αυτή τη χαλάρωση και αυτή την ηρεμία, το μυαλό καθαρίζει και γι αυτό και τα βουνά είναι το mail concept αλλά προσπαθώ να βάλω και άλλα πράγματα γιατί θέλω μέσα από αυτά που ζω εγώ και τις ιστορίες που έχω να τις μοιραστώ με τον κόσμο. Μέσω όρο είναι τα βουνά μέσα σε αυτή την έκθεση, κάποια στιγμή μπορεί να έχει πρόσωπα.

h.gr: Τώρα που είπες πρόσωπα δεν είναι πουθενά πρόσωπα συγκεκριμένα στις φωτογραφίες σου.

Α.Τ.: Είναι εσκεμμένο, λίγα θα βρεις πρόσωπα και ανθρώπους, επειδή όταν βγάζω τέτοιες φωτογραφίες είναι πιο πολύ για να δείξω τη στιγμή αλλά να δείξω και το τοπίο. Σε κάποια κολλάνε οι άνθρωποι γιατί δείχνει το μέγεθος της φωτογραφίας το μέγεθος των ανθρώπων το που είσαι, δεν είμαι μεγάλος fun. Εκτός αν κάνω πορτραίτα, που έχω πορτραίτα απλά ακόμα δεν τα έχω αξιοποιήσει σαν σε έκθεση. Περιμένω τη Λία και την Εύη να έρθουν για μοντέλα, αυτό να αναφερθεί !!!!(γέλια). Η μια φωτογραφία που έχει πρόσωπα είναι από τις λίγες γιατί πέτυχα τη στιγμή εκείνη που ήταν οι κοπέλες, έπεφταν τα φύλα και ήταν χαρούμενες .

h.gr: Οι οποίες επίσης φωτογραφίζονται?

Α.Τ.: Ναι με κινητό ! Ο ένας βγάζει φωτογραφία τον άλλον κι εγώ βγάζω αυτούς ! Κι επίσης κάτι που θα ήθελα να κάνω κάτι πέρα από τα βουνά είναι και άγρια φύση και άγρια ζωή που συναντάμε τα ελάφια σε αυτή την έκθεση αλλά εκεί είναι να πας για σαφάρι κι εκεί μιλάμε σε άλλο επίπεδο και θες άλλη επένδυση εκεί γιατί δεν θα φωτογραφίσεις το λιοντάρι από τα 50 μέτρα αλλά από τα 250 μέτρα με ένα φακό τον οποίο δεν τον πιάνεις! Αλλά έχουμε καιρό!
Οι τέσσερις φωτογραφίες που έχω μόλις μπαίνεις είναι οι σπεσιαλιτέ μου! Η φωτογραφία κάτω δεξιά έχει αγοραστεί από τη μητέρα μου !!! Την έχει κρατήσει και δεν την δίνει, πριν καλά καλά την δει εκτυπωμένη την πείρε!!! Και οι άλλες είναι για μένα οι τοπ της δουλειάς μου κι εκείνη από το National Park όπου βέβαια αν κάποιος έχει mac την έχει δει 52.000 φορές αλλά είναι ελάχιστα πειραγμένα τα χρώματα, είναι κατά 99,99% τα χρώματα εκείνης της μέρας. Η άλλη είναι πως ήταν εκείνη η μέρα στη Χαβάη και αυτό γιατί ξύπνησα 6.30 το πρωί για να μπορέσω να πάω στα βουνά κι έχει πιάσει το φως μέσα από τα δέντρα και μέσα από τους καταρράκτες.

h.gr: Πόσο επεξεργάζεσαι τις φωτογραφίες?

Α.Τ.: Δεν θέλω να σπαταλάω χρόνο η αλήθεια είναι. Όσο λιγότερο μπορώ. Να περάσω το χρόνο μου σε μια φωτογραφία 5-10 λεπτά. Να την κόψω, να δω τα χρώματα, να καθαρίσω αν χρειαστεί αυτό. Κάποιοι αφορούν την επεξεργασία αλλά αυτό είναι και θέμα εμπειρίας. Η επεξεργασία είναι κάτι που θα το δεις με το μάτι κατευθείαν. Είναι κάποιοι που θα δουν τη φωτογραφία χωρίς να βάλουν καν το φακό και να σηκώσουν την κάμερα και θα την έχουν δει επεξεργασμένη είδη. Σε 10 χρόνια μπορεί κι εγώ να είμαι έτσι αλλά προσπαθώ να μην σπαταλώ πολύ χρόνο. Γιατί έχει τύχει φωτογραφίες να τις έχω πετάξει, που τις έχω βγάλει και λέω τι ωραίες που θα είναι άμα τις επεξεργαστώ γιατί έχει κάτι που δεν μου κολλάει και με το που βλέπω ότι έχω σπαταλήσει 15 λεπτά , λέω επόμενη έφυγε. Και σαν φωτογράφος, που είναι λογικό να πετάξεις φωτογραφίες, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι αυτό. Έχει τύχει να πετάξω φωτογραφία και ειδικά όταν είναι σε μέρος που λες πότε θα ξαναπάω να βγάλω φωτογραφία, αλλά μαθαίνεις. Σε μια φωτογραφία μπορώ να ότι μου αρέσει αλλά θα ήθελα να έχει τα σύννεφα που έχει η άλλη αλλά δεν έτυχε γιατί υπολόγισα λάθος τη δύση του ηλίου που είναι στην άλλη, που είναι ακριβώς η ίδια αλλά με σύννεφα, ήταν Απρίλιος μήνας κι έλεγα οκ η δύση θα είναι γύρω στις με 19.00 με 19.30 οκτώ παρά και λέω θα είμαι εκεί κατά τις 18.30 να στηθώ να περιμένω. Ο ήλιος όμως έδυε πίσω από τα βουνά που σημαίνει ότι εγώ έπρεπε να είμαι από τις 17.00 εκεί για να είμαι έτοιμος και μέχρι να πάω είχαν είδη ξεκινήσει όλα τα μωβ του ουρανού, οπότε δεν είχα πολύ χρόνο να ανταποκριθώ κι έτσι την επόμενη μέρα πήγα πάλι να την φωτογραφίσω !
Τώρα στη Χαλκίδα που είχε κάποια σύννεφα σήμερα κι εχθές, είχα την φωτογραφική μηχανή εδώ στο στήσιμο, γύρισα είπα τι ωραία σύννεφα είναι αυτά και γύρισα στο στήσιμο! Κάποιες φορές θα χάσεις φωτογραφίες και το μαθαίνεις, πονάει όταν τις χάνεις τις φωτογραφίες, όχι μόνο στην επεξεργασία αλλά και στην ημέρα και στη στιγμή , δεν πειράζει ακόμα νέοι ήμαστε!!!

h.gr: Και τώρα μετά από εδώ, που θα συνεχιστεί η έκθεση?

Α.Τ.: Θα δούμε πως θα συνεχιστεί μέχρι την Παρασκευή και βλέπουμε!

h.gr: Στο Λονδίνο έχεις κάνει ή σκέφτεσαι να κάνεις?

Α.Τ.: Στο Λονδίνο δεν τολμώ να κάνω! Γιατί υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός φωτογραφίας και με φοβίζει λιγάκι αλλά επίσης θέλω να ξεκινήσω από την Ελλάδα, από τη χώρα μου να αποκτήσω λίγο αυτοπεποίθηση, να έχω και την ποικιλία, τώρα έχω 55 φωτογραφίες, θα μπορούσα να έχω 200 σε ένα χώρο. Κι επίσης είναι και πιο ακριβά τα ενοίκια και όλα αυτά και πρώτα θα ήθελα να μάθω να στήνω τις εκθέσεις μου πριν πάω στο Λονδίνο. Στο Λονδίνο έχω γνωστό ο οποίος μπορεί να μου παρέχει χώρο αλλά θέλω να φέρω και κόσμο και φωτογράφους για να κρίνουν τα έργα μου αλλά πρώτα από όλα θέλω να νιώθω εγώ έτοιμος γι αυτό. Το Λονδίνο είναι ένα μεγάλο βήμα. Από τις 200.000 κατοίκους να πας στα 8.000.000 είναι λίγο εγωιστικό! Θα μπορούσε να είναι μια έκθεση χωρισμένη θεματικά, εδώ είναι χωρισμένη σε χώρες και σε ηπείρους, Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Ελλάδα γιατί ήμαστε στην Εύβοια και στην Ελλάδα οπότε κάνω focus εδώ. Αλλά κάποια στιγμή θα μπορούσε να έχει μέσα διαφορετικά θέματα. Αθήνα μπορεί να γίνει, θα δούμε !
Τα έργα θα μείνουν εδώ στη Χαλκίδα θα τα φυλάει η μαμά, θα γυρίσω μετά από κανένα τρίμηνο και θα είναι όλα στον τοίχο ή πουλημένα οπότε θα δούμε. Ίσως να μπορέσω να βρω ένα μεγαλύτερο χώρο στην Αθήνα και να έχω περισσότερα έργα.

h.gr: Μου αρέσει η ματιά σου και ο τρόπος που το σκέφτεσαι, το πας βήμα-βήμα. Βήματα μικρά αλλά σταθερά.

Α.Τ.: Γι αυτό και δεν κάνω τη φωτογραφία σαν επάγγελμα, την κάνω σαν χόμπι. Γιατί έτσι και την κάνω επάγγελμα δεν θα υπάρχει το χόμπι. Θέλω να το πάω αργά αργά και μπορώ να κάνω δουλειές. Έχω κάνει δουλειές. Αλλά να με έχεις σε μια εταιρία, όπως ήμουν κι έκανα τη δουλειά στο ωράριο που ήμουν, αλλά δεν με ικανοποιούσε τόσο όσο όπως όταν είμαι έξω και βγάζω φωτογραφίες. Μου αρέσει να κάνω δουλειά με πορτραίτα, με άτομα. Να βγάλεις τις εκφράσεις τους, το συναίσθημα και όχι με επαγγελματίες μοντέλα με ανθρώπους που δεν έχουν εμπειρία καθόλου.

h.gr: Όπως τα κορίτσια στη φωτογραφία, τα κορίτσια ζούσαν μια ωραία στιγμή κι εσύ την αποτύπωσες!

Α.Τ.: Βασικά ήταν λίγο creepy γιατί ήμουν σε απόσταση και είχα τη μαύρη κάμερα και τον μεγάλο άσπρο φακό και ήμουν σαν παπαράτσι και περίμενα κάτι να κάνουν!!! Όταν κάνεις πορτραίτα όμως έχεις το άλλο άτομο απέναντί σου και το θεωρώ ενδιαφέρον γιατί είναι δύσκολο να κάνεις τον άλλο να εκφραστεί. Τα μοντέλα που έχω κάνει με τον δάσκαλό μου, έχουμε δει μοντέλα που έχει κάτσει ανέκφραστο κι έχει στήσει απλά το σώμα. Και το βλέπεις κιόλας, στη φωτογραφία φαίνεται κι αν δεις άτομα τα οποία δεν έχουν ξανακάνει ποτέ φωτογράφηση είναι πολύ πιο εκφραστικά!
Πάμε αργά, σταθερά και προσγειωμένα”

Σε ένα συγκροτημένο άνθρωπο με αυτό το χαμόγελο και την αισιοδοξία το μόνο που έχουμε να πούμε είναι καλή επιτυχία Άλκη !!!

Η έκθεση θα συνεχιστεί μέχρι και την Παρασκευή 29/12

 

Σχόλια

comments