Η χορογράφος της “Ελένης” του Ευριπίδη μας μιλά για το χορό της παράστασης

Η Αργυρώ Μαγκοπούλου, χορογράφος της παράστασης «Ελένη» του Θεάτρου Χαλκίδας, μιλάει στο halkida.gr.

Halkida.gr: Πώς ξεκινάει ένας χορογράφος να δημιουργεί την κίνηση για ένα είδος θεάτρου, όπως η τραγωδία;

Αργυρώ Μαγκοπούλου: Θεωρώ ότι  ο κάθε χορογράφος  εχει το δικό του μοναδικό τρόπο να αντιλαμβάνεται και  να εκφράζεται. Να χορογραφείς  για  το θέατρο και ιδιαίτερα για τραγωδία με τη μικρή εμπειρία που έχω, πιστεύω  ότι η προσέγγιση γίνεται με ένα διαφορετικό τρόπο σε σχέση με άλλου είδους παραστάσεις χορού. Όμως σε ότι με αφόρα, το κείμενο και η μουσική είναι η βάση όλων. Από εκεί και πέρα λειτουργούν και άλλοι παράγοντες συνδυαστικά…..

Η.gr: Υπάρχει, όμως, μία βάση πάνω στην οποία θεμελιώνεις. Πέρσι για παράδειγμα, με τον Δημήτρη τον Λιανοστάθη είχατε βασιστεί στο παραδοσιακό στοιχείο.

A.M.: Πράγματι πέρσι στηριχθήκαμε σε μία βάση παραδοσιακή. Πήραμε τα βήματα, τα οποία δεν ήταν από συγκεκριμένους παραδοσιακούς χορούς αλλά από την γενικότερη κινησιολογία του παραδοσιακού χορού, τα αποδομήσαμε, τα εξελίξαμε και τα προσαρμόσαμε με βάση το χώρο και το χρόνο, στο ύφος μιας τραγωδίας.

Η.gr: Είναι πιο μοντέρνα;

A.M.: Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο μοντέρνα αλλά σε σχάση με πέρσι έχει μια πιο σύγχρονη οπτική. Για παράδειγμα, φέτος όταν άκουσα τις μελωδίες του Κώστα Κουρμπέτη  ενθουσιάστηκα  και θεώρησα ότι θα δυσκολευτώ αρκετά να δημιουργήσω κίνηση πάνω σε μια τόσο χαρακτηριστική  και εμπνευσμένη μουσική. Η παράσταση φέτος μουσικά κινείται γύρω από ρυθμούς, JAZZ, BLUES, TANGO, SWING από τους οποίους επηρεάστηκα σε ότι αφόρα στο ύφος . Κι έτσι ίσως μπορούμε να μιλήσουμε για μια πιο μοντέρνα χροιά.

Η.gr:  Γενικότερα συνδυάζεται με όλο το κείμενο.

A.M.: Σίγουρα ειναι καθοριστικός ο λόγος του κειμένου όπως και η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Κατσάνου , καθώς φέτος η εποχή παραπέμπει περίπου στο τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και πραγματεύεται την έννοια τω ειδώλων. Στη χορογραφία ο χορός καλείται να αποδώσει  και με το σώμα του αυτό  που βιώνει  καθ όλη τη διάρκεια του έργου. Τρεις διαφορετικές Ελένες, κάθε μέλος του χορού μια Ελένη. Κινησιολογικά αυτό προσπάθησα να το μεταφέρω με πολλές αντιθέσεις, άλλοτε βασισμένο στο ρυθμό και άλλοτε βασισμένο στο στίχο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει απόλυτη ταύτιση. Τα μέλη του χορού λειτουργούν συχνά ως καθρέφτης της Ελένης ή ως ανεξάρτητα είδωλα. Υπάρχουν όμως και στιγμές που αυτοί οι δυο ρόλοι λειτουργούν παράλληλα.

 

H.gr: Ποιο είναι το πιο εσωτερικό στοιχείο που η χορογραφία αφήνει να φανεί στο κοινό;

A.M.: Το πιο εσωτερικό στοιχείο είναι οι συναισθηματικές διακυμάνσεις του χορού που με εργαλεία το σώμα και τη φωνή καλείται να αποδώσει στα χορικά. Από την Πάροδο μέχρι και το τελευταίο Στάσιμο, τα βιώματα του χορού μεταφέρονται στο σώμα και μετατρέπονται σε κίνηση.

Η.gr: Μίλησες πριν για την αντίθεση. Ποια θεωρείς ότι είναι η βασική αντίθεση που αποδίδεται μέσω της χορογραφίας.

A.M: Σκέφτομαι πως δεν υπάρχει μια και βασική αντίθεση. Όλα τα Στάσιμα είναι  βασισμένα στις αντιθέσεις και θεωρώ ότι η απάντηση κρύβεται στο β Στασιμο.

Η.gr: Οι ηθοποιοί πώς αντέδρασαν σε αυτό. Για να μιλήσουμε με απλά λόγια, το έχουν ευχαριστηθεί;

A.M.: Κουράστηκαν πολύ, προσπάθησαν ακόμα πιο πολύ και τέλος δημιούργησαν. Αυτό είναι η ευχαρίστηση.

H.gr: Αυτό, νομίζω, είναι κάτι το οποίο φαίνεται και στην απόδοση του χορού. Κυρία Μαγκοπούλου, ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην παράσταση.

 

Η φώτο είναι από την επίσημη σελίδα του bio-Mechanical festival
www.bm-festival.com 

Σχόλια

comments