ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ – «Μάνα με τους εννιά σου γιους…

Μια ιδιαίτερη θεατρικοποίηση του γνωστού δημοτικού τραγουδιού –
Το «Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού» με βάση τον λόγο, τη μουσική και τον χορό, θα παρουσιάσει την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015 στις 20:00 στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ο Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας «τ’ Αλωνάκι».

Αυτήν ακριβώς την κοινή λαϊκή παράδοση ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων θέλει να επισημάνει η προσέγγιση του Δημήτρη Λιανοστάθη, εκπαιδευτικoύ και Προέδρου του Συλλόγου «τ’ Αλωνάκι», ο οποίος υπογράφει την επιμέλεια της εκδήλωσης.
Η παράσταση επιχειρεί να προσεγγίσει την παραλογή μέσα από το τρίπτυχο Λόγος, Μουσική και Ελληνικός Χορός.

Γι’ αυτό το σκοπό συστρατεύονται μουσικοί, τραγουδιστές, χορευτές, βυζαντινή χορωδία, αφηγητές, καθώς και πολυφωνικό σχήμα. Περισσότεροι από 150 συντελεστές ενώνουν τις δυνάμεις τους με πολύ μεράκι για να ζωντανέψουν στη σκηνή ένα από τα πιο δυνατά ποιητικά δημιουργήματα του ελληνικού λαού. Την αφήγηση του τραγουδιού έχουν αναλάβει (επί σκηνής και μέσω video) οι ηθοποιοί: Ρένος Χαραλαμπίδης, Ελένη Γερασιμίδου, Νίκος Ψαρράς και Μαρία Σκουλά.

Ευχαριστούμε τον εθνομουσικολόγο κ. Λάμπρο Λιάβα για τη λαογραφική ανάλυση στο κείμενο του έντυπου προγράμματος.

Λίγα λόγια για την παράσταση…

Το τραγούδι – μοιρολόγι – αφήγημα, του νεκρού αδελφού, που σηκώνεται από τον τάφο για να πάει στην (παντρεμένη μακριά) αδελφή του, με σκοπό να τη φέρει πίσω στη μάνα τους, μιας και της το είχε ορκιστεί, συναντάται σε όλον το βαλκανικό χώρο και είναι διαδεδομένο σε πάμπολλες παραλλαγές σε όλον τον Ελληνισμό.

Το τραγούδι, συνδυάζει απόλυτα το λεγόμενο «Τριφυές Δρώμενο», Λόγος, Μουσική, Χορός. Απαντάται ως παραμύθι, αφήγημα, μοιρολόγι, ως τραγούδι καθιστικό και χορευτικό. Έχουν καταγραφεί δεκάδες παραλλαγές ανά την Ελλάδα και τα βαλκάνια, με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της κάθε περιοχής, το δικό της ηχόχρωμα, σε μουσικές, ρυθμικές και χορευτικές παραλλαγές, ανάλογα με την κοινότητα που το δημιουργεί, αναδημιουργεί και το εξωτερικεύει. Μπορεί τα πρόσωπα της ελληνικής παραλογής να είναι ο Κωνσταντής και η Αρετή ενώ στη Βοσνία για παράδειγμα ο Γιόβαν και η Γέλιτσα, αυτή η αλλαγή ονοματοδοσίας όμως, δεν συνιστά και αλλαγή στη δομή και το περιεχόμενου του τραγουδιού. Άλλα πρόσωπα, ίδιες αγωνίες, ίδιες αξίες, ιεραρχήσεις, καταλήξεις…

Η δική μας προσέγγιση παρουσιάζει τους βασικούς άξονες του τραγουδιού: τον όρκο, την ξενιτιά, το γάμο, την κατάρα, το θάνατο τη νεκρανάσταση. Η αφήγηση αυτή συμπληρώνεται από μουσικά τραγούδια του νεκρού αδελφού, (καθιστικά και του χορού) από διάφορες περιοχές του ελληνισμού. Πολλά είναι τα τραγούδια που έχει πει και λέει ο λαός για τα παραπάνω. Στα σημεία της διαβαλκανικής παραλογής εμπλέκονται τραγούδια παλιότερα, αλλά και νεότερα, που έχουν άμεση και έμμεση σχέση με τα παραπάνω (πολυφωνικά, ψαλτικά, χορευτικά, καθιστικά).

Ορισμένα από τα παραπάνω τραγούδια χορεύονται στη σκηνή. Άλλα με τις ενδυμασίες των περιοχών που αυτά κατάγονται και άλλα με τις ενδυμασίες του σήμερα..

«Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω της γλώσσας (παραμύθι, αφήγημα), της μουσικής (τραγούδι), της μνήμης του σώματος (χορός), των τελετών (μοιρολόγι), πέρασε από γενιά σε γενιά, κουβαλώντας την ανθρώπινη ύπαρξη και δημιουργία κι έφτασε σήμερα ως εδώ. Αφού τα κατάφερε, έχει ακόμα δρόμο να διανύσει, μιας και συνεχίζει να εκφράζει, αλλά και να εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία…