Την ποιητική της συλλογή “Μεταπλάσματα” (εκδόδεις Σαιξπηρικόν) θα παρουσιάσει η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου στο πλαίσιο του 41ου φεστιβάλ “Ελύμνια”. Η παρουσίαση θα λάβει χώρα το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 στο Κτίριο Μελά (παλαιό δημοτικό σχολείο Λίμνης Εύβοιας) στις 9,30 μ.μ.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Ελένη Τσαντίλη, φιλόλογος
Μιχάλης Βαβούλας, φιλόλογος
ποιήματα θα διαβάσουν η Κατερίνα Λιάτζουρα, ποιήτρια, και η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατάγεται από τη Λίμνη Ευβοίας και ζει στη Χαλκίδα. Είναι εκπαιδευτικός, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Το πρώτο της βιβλίο “Αλίπλοος Ουρανός” (εκδόσεις Γαβριηλίδη), συλλογή ποιημάτων, κυκλοφόρησε το 2015. Η δεύτερη ποιητική συλλογή «Μεταπλάσματα» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν το 2017.
Καταπιάνεται με μεταφράσεις αγγλόφωνης ποίησης, όπως ποιήματα του σύγχρονου αμερικάνου ποιητή Νταν Αλμπεργκότι (α΄ φορά στα ελληνικά), Τζιμ Μόρισον, Ρούπερτ Μπρουκ, Κάθριν Τάιναν, Χένρυ Τζάκσον Βαν Ντάικ. Πρωτότυπα ποιήματά της, μεταφράσεις και κριτικές της, έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια (frear, staxtes, thraca, y.youropia, bibliotheque και άλλα).
Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε Σουηδικά και Δανέζικα.
Ένα μικρό δείγμα από την ποιητική συλλογή της κας Παπαγεωργίου
LUCIDDREAM
Το όνομά της είναι Λουσίντα
Κάθε βράδυ βλέπει το ίδιο όνειρο
Το ξέρει ότι ονειρεύεται·
το ξέρει ότι βρίσκεται μέσα σ’ ένα
διαυγές, φωτεινό όνειρο
Ξέρει πως αν σταματήσει να μετρά
τη συχνότητα των αναπνοών της,
το φως θα την καταπιεί,
γι΄ αυτό συνειδητά ενεργοποιεί
εκείνο το εγκεφαλικό ημισφαίριο
που τη βοηθά να τραγουδά·
κάθε στίχος της και μια υπερχορδή
κάθε νότα της και μια ραφή
στων ανθρώπων τις ρωγμές
Καθώς το τραγούδι της αυτό
καμπυλώνει το χωρόχρονο,
ύλη πλάθεται από αντιύλη
οι προτάσεις αυτοεκπληρώνονται
οι λόγοι αγαπούν τις εικασίες.
Εκείνο όμως που την κάνει μοναδική
είναι ότι αν και βρίσκεται σε σκοτεινή οπή
είναι κι όλο το φως μαζί,
πέρα πια απ’ το παιχνίδι της μίμησης
Μάλιστα έχει βρει κι ένα κόλπο για να μην ξυπνά:
μέσα στο όνειρο ζωγραφίζει ένα μηχανικό δράκο
με χρώματα πάνω απ’ το μικρό της κόσμο
να την αγκαλιάζει ερωτικά μέσα σε κουκούλι,
για να ταξιδεύουν διαρκώς στα σημεία που
αθωώνεται ο θεός κι ο θάνατος εκεί
Άλλο τρόπο δεν έχει να θεραπεύεται απ’ τους εφιάλτες,
κι έτσι ίπταται μέσα στη χίμαιρα μιας οιονεί λάμψης
στο χείλος της εν εγρηγόρσει ονειρότητας.
Το όνομά της είναι Λουσίντα.