Ασθένεια στην οικογένεια: η στάση των γονέων & η στήριξη των παιδιών

Η πρόσφατη εξομολόγηση της Angelina Jolieμου δημιούργησε την ανάγκη να γράψω για το πώς τα παιδιά βιώνουν την ασθένεια ενός μέλους της οικογένειας και μάλιστα των γονιών τους.

 

Θεωρώ πως και μόνο το άκουσμα ότι η μαμά ή ο μπαμπάς είναι άρρωστος δημιουργεί στα παιδιά μία αίσθηση ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Πόσο πιο πολύ όταν θεωρείται απαραίτητη η εισαγωγή σε κάποιο νοσοκομείο ή η διαδικασία κάποιας εγχείρισης. Το πρόγραμμα και οι ισορροπίες διαταράσσονται γιατί πρέπει να διευθετηθεί πρώτα απ’όλα το θέμα της διαμονής των παιδιών, ειδικά όταν πρόκειται για μικρά παιδιά.

Οι γονείς από την άλλη είναι αντιμέτωποι με το ίδιο τους το πρόβλημα, πολλές φορές με την επιβίωση τους, σωματική και ψυχική, αλλά συγχρόνως και με τα ίδια τα παιδιά τους, που προσπαθούν να τα προφυλάξουν, συναισθηματικά κυριότερα, απ’ όλη αυτή την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί στην οικογένεια.

Αυτό που συνιστάται, όσο δύσκολο κι αν θεωρείται σε πρώτη φάση, είναι η διατήρηση ψυχραιμίας, αυτοελέγχου και αυτοσυγκέντρωσης. Με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί η αποτελεσματική και λιγότερο ανώδυνη αντιμετώπιση της κατάστασης. Ανάλογες συμβουλές καλό θα ήταν να δοθούν και σε παππούδες και γιαγιάδες, που είναι οι πρώτοι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά για την διευθέτηση πρακτικών ζητημάτων (π.χ. ποιός θα πάρει τα παιδιά από το σχολείο, ποιος θα τα πάει στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, ποιος θα μαγειρέψει, θα σιδερώσει κτλ.). Διότι οι ενήλικες του σπιτιού πρέπει να εστιάσουν κυριότερα στην διατήρηση του προγράμματος της καθημερινότητας και κατά συνέπεια στην διατήρηση της ισορροπίας της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης των παιδιών.

Τα παιδιά, επίσης, θα ήταν προτιμότερο να μείνουν στο σπίτι τους και να ακολουθήσουν κανονικά την ροή του προγράμματος τους. Αυτό θα τα βοηθήσει να μην αποσυντονιστούν και να κρατήσουν τις σταθερές τους.

Πολλοί γονείς διερωτώνται πώς να μιλήσουν στα παιδιά για την ασθένεια και τί ακριβώς να πουν. Θα ήθελα να τονίσω ότι τα παιδιά έχουν έντονη συναισθηματική αντίληψη και μπορούν να καταλάβουν αλλά και να διαισθανθούν όταν πηγαίνει κάτι στραβά μέσα στο σπίτι. Άρα, καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς και να δίνουμε στα παιδιά τόσες πληροφορίες όσες μπορούν να αντέξουν ανάλογα με την ηλικία τους. Επιπλέον, προσέχουμε το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε, όσο αναστατωμένοι και να είμαστε, ώστε τα παιδιά να νιώσουν ασφαλή από την αρχή για τις νέες καταστάσεις που θα προκύψουν στην οικογένεια.

Εξηγούμε στα παιδιά όλες τις αλλαγές που πρόκειται να προκύψουν στο πρόγραμμα και με ποιους ανθρώπους θα βρίσκονται τις ημέρες της απουσίας μας. Μπορούμε να καθησυχάσουμε τα παιδιά ότι μετά από κάποιες μέρες θα επιστρέψουμε στο σπίτι και ότι θα είμαστε σε συχνή τηλεφωνική επαφή. Καλό θα ήταν να προετοιμάσουμε τα παιδιά για τυχόν αλλαγές που θα υπάρξουν εμφανισιακά μετά από μία επέμβαση ή κάποια θεραπεία.

Ως γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να προσέχουμε την υγεία μας, σωματική και ψυχική, για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικοί στον ρόλο μας. Γι αυτό όταν εντοπίζουμε κάποιο ιατρικό θέμα, καλό είναι να απευθυνόμαστε στον κατάλληλο γιατρό και να κάνουμε τις ενδεδειγμένες εξετάσεις. Να θυμάστε: η προληπτική ιατρική είναι η καλύτερη θεραπεία αλλά και η ανεύρεση ασθενειών σε αρχικό στάδιο τις καθιστά αντιμετωπίσιμες έως και θεραπεύσιμες.

Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς εμάς τους ίδιους και τα παιδιά μας. Και η ζωή συνεχίζεται γεμάτη προκλήσεις και αντιφάσεις που καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας και να βγούμε όσο το δυνατόν αλώβητοι για να συνεχίσουμε να χαιρόμαστε στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Από Γιούλη Μιγγείρου- Συμβουλευτική Γονέων

 

Σχόλια

comments