Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες
H γειτονιά μας αλλιώς
Χαλκίδα, η νύφη του Ευβοϊκού… Μία πόλη με πλούσια αξιοθέατα και ιστορία. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές, μύθοι, ιστορίες και παραδόσεις σχετικά με την προέλευση του ονόματός της. Σύμφωνα με μία άποψη το όνομα αποτελεί παράφραση της (φοινικική) λέξης «χάλεκ» που σημαίνει περιστέρι, επειδή το σχήμα της Εύβοιας μοιάζει με αυτό το πτηνό. Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι πήρε το όνομά της από τα πολλά ορυχεία χαλκού που βρίσκονταν στην περιοχή. Επίσης, μία άλλη πηγή αναφέρει ότι Χαλκίδα λεγόταν η κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού και της Μεθώνης και από αυτήν πήρε την ονομασία της η πρωτεύουσα της Εύβοιας. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι το όνομα προέρχεται από το κοχύλι κάλχη, από το οποίο οι αρχαίοι Χαλκιδέοι έβγαζαν το ερυθρό χρώμα για τη βαφή των υφασμάτων και το εμπορεύονταν με άλλους λαούς, ιδίως τους Φοίνικες.
Απομεινάρια αυτών και άλλων εργαστηρίων υπάρχουν διάσπαρτα στη συνοικία των «Φοινίκων», η οποία βρίσκεται στον περιφερειακό δρόμο προς βόρεια Εύβοια, ανάμεσα στις οδούς Ληλαντίων και Στύρων. Το όνομα επιλέχθηκε ακριβώς εξαιτίας της ύπαρξης των αρχαίων εργαστηρίων επεξεργασίας πορφύρας στην περιοχή και των εμπορικών τους συναλλαγών με το λαό αυτό. Τα πιο πολλά κτίρια ήρθαν στο φως μέσω σωστικών ανασκαφών που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στην περιοχή. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ακόμα δρόμους, επαύλεις με πολλά ψηφιδωτά, αγάλματα, αγγεία καθώς και δημόσια λουτρά.
Ξεκινώντας από την οδό Θεσπρωτίας και στο υπόγειο του 10ου Δημοτικού Σχολείου, ο επισκέπτης μπορεί να βρει τα πρώτα απομεινάρια, τα οποία πιθανόν να ήταν εργαστήρια ή αποθήκες. Σίγουρα όμως χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια, από την κλασική έως τη ρωμαϊκή εποχή, γιατί υλικά των πρώτων κτιρίων φαίνεται να έχουν χρησιμοποιηθεί στα μεταγενέστερα. Εικάζεται ότι το σωζόμενο κτίριο ήταν εργαστήριο ή αποθήκη εξαιτίας της μεγάλης εισόδου που υπάρχει, από όπου θα μπορούσαν να μπαίνουν άμαξες με εμπορεύματα. Στο υπόγειο υπάρχει και ένα μεγάλο δοχείο που ήταν μάλλον αποθηκευτικός χώρος. Επίσης, κατά την κατασκευή του σχολείου βρέθηκαν στο οικόπεδο ένας κεραμοσκεπής τάφος, ένας αγωγός νερού, πηγάδι, ένας τάφος πρωτογεωμετρικής εποχής και ψηφιδωτά.
Βγαίνοντας από το σχολείο και στρίβοντας δεξιά, στο ακριβώς διπλανό οικόπεδο, βρίσκονται τα απομεινάρια μιας ρωμαϊκής έπαυλης. Στεγασμένο είναι ορατό το ψηφιδωτό δάπεδο ενός δωματίου της οικίας. Προχωρώντας προς την οδό Στύρων υπάρχουν οι κούνιες της γειτονιάς. Εκεί βρέθηκαν ερείπια κτιρίων της ίδιας εποχής, ενώ, όταν χτίζονταν οι παλιές εργατικές κατοικίες, αποκαλύφθηκαν απομεινάρια κτιρίων της πρωτογεωμετρικής περιόδου.
Λίγο παραπέρα, δίπλα στα γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, στο σημείο που οι κάτοικοι της περιοχής συχνά αποκαλούν Βάλτο, επειδή γεμίζει συνέχεια νερά, βρισκόταν το βιοτεχνικό πάρκο της ύστερης κλασικής και ελληνιστικής εποχής. Εκεί υπήρχαν διάφορα μεταλλουργικά εργαστήρια, εργαστήρια κατεργασίας πορφύρας, αγγειοπλαστεία και εργαστήρια γλυπτικής. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή εκεί χτίστηκαν 2 δημόσια λουτρά και αργότερα χρησιμοποιήθηκε και ως χώρος ταφής, όπως δείχνει ο παιδικός τάφος με τα πήλινα ειδώλια και τα κότσια που αποκαλύφθηκε. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και μία σαρκοφάγος, η οποία μεταφέρθηκε από την ανασκαφή της Καστέλας και άνηκε σε αθλητή.
Κοιτώντας την οδό Στύρων ο επισκέπτης φαντάζεται να περνούν από εκεί άμαξες με εμπορεύματα. Εκεί βρισκόταν ο αρχαίος κεντρικός εμπορικός δρόμος που ένωνε τα δύο λιμάνια: ένα στη Λιανή Άμμο και ένα στον Άγιο Στέφανο. Δεν είναι εκπληκτικό ότι σχεδόν ο ίδιος δρόμος χρησιμοποιείται συνεχώς από την ελληνιστική εποχή; Κομμάτι του αρχαίου δρόμου βρίσκεται στο υπόγειο του καταστήματος Κίκηρα- Παϊτάρη. Ο δρόμος ήταν πλακόστρωτος και γι’ αυτό στο σωζόμενο κομμάτι φαίνονται οι αυλακιές από τις άμαξες.
Ακολουθώντας την οδό Στύρων και τον αρχαίο δρόμο προς Αθήνα συναντάμε τις Καμάρες, δηλαδή το Ρωμαϊκό υδραγωγείο. Από εκεί προμηθευόταν νερό όλη η περιοχή. Το νερό ερχόταν από τα Καμπιά. Συνεχίζοντας τη βόλτα προς τα νέα ΚΤΕΛ, κοντά στα οποία υπήρχε η αρχαία αγορά, βρισκόμαστε μπροστά από ένα σούπερ μάρκετ. Ίσως στη θέση του κτιρίου αυτού να βρισκόταν κάποτε ο ναός του Δία.
Τελευταία στάση τα ΚΤΕΛ. Εδώ βρέθηκε ακόμη ένα κομμάτι του δρόμου και μάλιστα από δύο διαφορετικές περιόδους. Δίπλα στο δρόμο αποκαλύφθηκαν μέρη ενός κτιρίου και ένας αγωγός. Ο ταξιδιώτης μπορεί ακόμη να δει και τα απομεινάρια μιας ελληνιστικής έπαυλης, από την οποία σώζεται ένα μεγάλο κομμάτι του ψηφιδωτού δαπέδου. Το δάπεδο ήταν κατασκευασμένο από φυσικές ψηφίδες, δηλαδή από βότσαλα.
Από τις μαθητές/τριες της Στ΄ τάξης
10ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας
Σχ. Έτος 2012 – 2013
