Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες Χαλκίδα, Εκδηλώσεις, Δρομολόγια, ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Πληροφορίες
Μία σύντομη ιστορική αναδρομή στο παρελθόν της Χαλκίδας μέσα από τα κτίσματα της, από τους μαθητές του 10ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας.
Μετά την άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους αρχίζει η ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ που διαρκεί διαφορετικό χρονικό διάστημα σε κάθε περιοχή του Ελλαδικού χώρου και οι επιρροές της φαίνονται κυρίως στην τέχνη και την αρχιτεκτονική. Η Χαλκίδα μετά την Άλωση του 1204 δόθηκε στους Φλαμανδούς και αργότερα πέρασε στα χέρια των Βενετών. Ονομαζόταν Νεγκροπόντε και διοικητής της ήταν ο βάιλος το σπίτι του οποίου σώζεται απέναντι από το ναό της Αγίας Παρασκευής.
Την εποχή της Φραγκοκρατίας η Χαλκίδα τειχίστηκε. Η περιοχή έξω από το τείχος προς τη σημερινή οδό Νεοφύτου ονομαζόταν Προάστιο. Αν κάποιος νοερά θέλει να περπατήσει το τείχος αυτό πρέπει να ξεκινήσει από τη μικρή γέφυρα, να διασχίσει την παραλία και να φτάσει στο σημερινό Στρογγυλό, όπου υπήρχε πύργος. Έπειτα να ανέβη παράλληλα στην οδό Βενιζέλου (η οποία ήταν τάφρος), να συνεχίσει στην οδό Φρυζή, στο Λαογραφικό μουσείο, να κατηφορίσει προς τη Σχολή πεζικού και να συνεχίσει παραθαλάσσια μέχρι τη μικρή γέφυρα. Στο στενό του Ευρίπου πρέπει με τη φαντασία του να ζωγραφίσει τους περιβόητους πύργους με την πέτρινη γέφυρα και τους Λέοντες της Βενετίας.
Τα τείχη αυτά, καθώς και οι πέτρινες γέφυρες άρχισαν να γκρεμίζονται το 1885, όταν δήμαρχος της πόλης ήταν ο Ηρακλής Γαζέπης. Έπρεπε να ανοιχτεί ο πορθμός, ώστε να περνούν τα μεγάλα εμπορικά πλοία αλλά και γιατί οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων μέσα στο κάστρο ήταν άσχημες. Έτσι, και παρά τις αντιρρήσεις, δε βρέθηκε άλλος τρόπος να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά και το γκρέμισμα θεωρήθηκε, δυστυχώς, αναγκαίο. Το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει αυτό το κομμάτι του παρελθόντος μας είναι το κτίριο του Λαογραφικού Μουσείου και το όνομα της συνοικίας γύρω από την Αγία Παρασκευή που λέγεται συνοικία του Κάστρου.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 σημαίνει και την έναρξη της ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η Χαλκίδα περνάει στα χέρια των Οθωμανών το 1470, οπότε και γίνεται έδρα του Καπουδάν Πασά και όλη η γύρω περιοχή ονομάζεται πασαλίκι του Εγρίπου. Στην πόλη χτίζονται τζαμιά ένα από τα οποία σώζεται σήμερα. Είναι το Τζαμί του Εμίρ Ζαδέ στην πλατεία Πεσόντων οπλιτών. Έξω από το τζαμί σώζεται ακόμη η κρήνη.
Από την ίδια εποχή σώζεται ακόμη ένα κτίριο. Είναι το γνωστό μας Κριεζώτειο, όπου τώρα στεγάζονται τα Αρχεία Νομού Ευβοίας. Ήταν τμήμα ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος, όπου κατοικούσε ο Ομέρ Πασάς, τελευταίος Τούρκος διοικητής της Εύβοιας. Μετά την απελευθέρωση αγοράστηκε από τον Νικόλαο Κριεζώτη. Περιελάμβανε κρήνη και χαμάμ.
Ένα από τα λιγοστά αρχοντικά της περιόδου είναι η Οικία Παίδων στη συνοικία του Κάστρου. Το κτίριο, πιθανόν χτίστηκε το πρώτο μισό του 18ου αιώνα και είναι 3ώροφο. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ξενοδοχείο και έπειτα ως ορφανοτροφείο, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί σημαντικά η αρχική του μορφή. Τώρα στέκει ετοιμόρροπο…
Ένα από τα πιο γνωστά σημεία της πόλης μας είναι το κάστρο της Κανήθου. Πολλοί νομίζουν ότι είναι Ενετικό, καθώς ο αρχιτέκτονας που το σχεδίασε ήταν Βενετός. Όμως χτίστηκε το 1684 από τους Οθωμανούς για την άμυνα της πόλης. Σήμερα σώζεται η είσοδος, ο ένας από τους 3 προμαχώνες, δύο μεταγενέστερα κανόνια και το κωδωνοστάσιο.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο των μαθητών.
Πηγές κειμένων από τις παρουσιάσεις του προγράμματος “Ζούμε τα μνημεία” που πραγματοποίησαν οι κες Μαμασούκα Μαγδαληνή και Αθανασίου Χριστίνα.
